Υποτροπιάζουσες Ουρολοιμώξεις

H ουρολοίμωξη είναι μία λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος από μικροοργανισμούς, όπως τα βακτήρια, οι ιοί και οι μύκητες. Στο ουροποιητικό σύστημα περιλαμβάνονται οι νεφροί, η ουροδόχος κύστη, οι ουρητήρες και η ουρήθρα. Οι συνηθέστεροι μικροοργανισμοί που προκαλούν την ουρολοίμωξη είναι η E. coli, ο σταφυλόκοκκος και ο πρωτέας. Αυτού του είδους τα βακτήρια ή μικρόβια προέρχονται συνήθως από το παχύ έντερο.

Διάγνωση της Ουρολοίμωξης και Θεραπεία:

• Ιατρική Ακριβείας
• Χωρίς αντισυλληπτικά και Συνθετικές Ορμόνες
• Εξειδικευμένες Εξετάσεις
• Εξατομικευμένα πρωτόκολλα θεραπείας

Υπό κανονικές συνθήκες, οι παθογόνοι αυτοί μικροοργανισμοί αποβάλλονται με την ούρηση, προτού προλάβουν να εγκατασταθούν στο ουροποιητικό σύστημα. Παρά ταύτα, αν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού είναι ανίσχυρο, τότε παρουσιάζεται η επονομαζόμενη ουρολοίμωξη.

Συχνότητα εμφάνισης Ουρολοιμώξεων

Οι ουρολοιμώξεις αποτελούν ένα ιατρικό πρόβλημα που παρουσιάζεται με μεγάλη συχνότητα. Προσβάλλει τόσο τους ενήλικες όσο και στα παιδιά, όμως το γυναικείο φύλο πλήττεται περισσότερο. Μία στις δύο γυναίκες θα εμφανίσει ουρολοίμωξη κατά τη διάρκεια της ζωής της, γεγονός που οφείλεται στην ανατομία της γενετήσιας περιοχής των γυναικών, όπου η απόσταση μεταξύ της ουρήθρας και του πρωκτού είναι μικρότερη συγκριτικά με τους άνδρες.

Συμπτώματα Ουρολοιμώξεων

Τα συμπτώματα με τα οποία παρουσιάζεται η ουρολοίμωξη ποικίλλουν από άτομο σε άτομο. Βέβαια, στα πιο συνήθη περιλαμβάνονται:

• Συχνοουρία που συνοδεύεται από την αίσθηση ότι η κύστη δεν έχει αδειάσει
• Πόνος και τσούξιμο κατά τη διάρκεια της ούρησης
• Δύσοσμα ή/και θολά ούρα
• Αίμα στα ούρα (σπανιότερα)
• Πυρετός ή δέκατα με ρίγος
• Πόνος στη μέση ή χαμηλά στη κοιλιά
• Ναυτία και εμετός
• Σε ορισμένες περιπτώσεις, διαταραχές εμμήνου ρύσεως

Ενδέχεται, βέβαια, να μην εκδηλωθεί κανένα σύμπτωμα και η ασθενής να αντιληφθεί ότι πάσχει από ουρολοίμωξη έπειτα από μία απλή εξέταση ούρων (ασυμπτωματική ουρολοίμωξη).

Προδιαθεσικοί παράγοντες Ουρολοίμωξης

Στους βασικότερους προδιαθεσικούς παράγοντες που μπορεί να εντείνουν τον κίνδυνο εμφάνισης Ουρολοίμωξης περιλαμβάνονται:

• Η γενετική προδιάθεση
• Η βραχεία ουρήθρα, η διαταραχή της φυσιολογικής χλωρίδας, η έλλειψη γαλακτοβακίλλων στον κόλπο, η παρατεταμένη υγρασία της γενετήσιας περιοχής και η κακή υγιεινή.
• Η παραμονή των ούρων μέσα στην κύστη για τουλάχιστον 6 ώρες
• Ανατομικές ανωμαλίες του ουροποιογεννητικού συστήματος
• Το διάφραγμα και οι σπερματοκτόνες ουσίες που χρησιμοποιούνται ως μέθοδοι αντισύλληψης.
• Η ατροφία του κολπικού επιθηλίου, λόγω των χαμηλών επιπέδων οιστρογόνων που παρατηρείται σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
• Η μεταφορά μικροβίων στην περιοχή του κόλπου και της ουρήθρας, που διευκολύνεται κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.
• Η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών
• Η ελλιπής ενυδάτωση του σώματος μας, η οποία δε βοηθάει στην απομάκρυνση των μικροβίων
• Προηγούμενα επεισόδια επαναλαμβανόμενης ουρολοίμωξης ή εγχειρήσεις που έχουν προηγηθεί στην ουροδόχο κύστη ή τα νεφρά
• Η ανοσοκαταστολή, που μπορεί να επέλθει λόγω AIDS, εγκυμοσύνης ή χημειοθεραπείας
• Οργανικές καταστάσεις, όπως ο Σακχαρώδης Διαβήτης και οι πέτρες στα νεφρά.

Διαγνωστικές μέθοδοι και Θεραπεία Ουρολοίμωξης

Αν η γυναίκα εμφανίσει οποιοδήποτε από τα προαναφερθέντα συμπτώματα Ουρολοίμωξης, σε πρώτο στάδιο κρίνεται απαραίτητη η επίσκεψη στο γυναικολόγο της, προκειμένου να διαμορφωθεί το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο.

Αρχικά, λαμβάνεται ένα λεπτομερές ιατρικό ιστορικό και διενεργείται εργαστηριακός έλεγχος, ο οποίος περιλαμβάνει γενική εξέταση, καλλιέργεια ούρων και αντιβιόγραμμα. Χρειάζεται να επισημανθεί ότι το δείγμα των ούρων συνιστάται να δοθεί κατά τη διάρκεια των συμπτωμάτων και πριν από την έναρξη της αντιβιοτικής αγωγής.

Το αντιβιόγραμμα παρέχει στο γιατρό τις πληροφορίες που χρειάζεται, προκειμένου αυτός να προβεί στη χορήγηση του κατάλληλου ανά περίπτωση αντιβιοτικού. Η ουρολοίμωξη αποτελεί μία κατάσταση που καθιστά απαραίτητη για την αντιμετώπιση της τη λήψη αντιβίωσης. Συνήθως, μία θεραπεία διάρκειας 7-8 ημερών συμβάλλει στην υποχώρηση των συμπτωμάτων και στην αντιμετώπιση της ουρολοίμωξης.

Συνιστάται, σε κάθε περίπτωση η ταυτόχρονη λήψη ειδικών προβιοτικών, τα οποία προστατεύουν τον οργανισμό από την κολπίτιδα που ενδέχεται να επέλθει, λόγω των αντιβιοτικών και θωρακίζουν το γαστρεντερικό σύστημα.

Ο κίνδυνος εμφάνισης υποτροπών και οι μέθοδοι αποφυγής τους

Το βασικό πρόβλημα που ταλανίζει τις γυναίκες που έχουν παρουσιάσει Ουρολοίμωξη είναι το φαινόμενο των υποτροπιαζουσών ουρολοιμώξεων. Ως υποτροπιάζουσες ορίζονται οι ουρολοιμώξεις που εμφανίζονται εκ νέου παρά το γεγονός ότι έχει προηγηθεί η θεραπευτική αντιμετώπιση ενός ήδη προηγούμενου επεισοδίου.

Χρειάζεται να έχουν παρουσιαστεί περισσότερα από 3 επεισόδια ουρολοίμωξης εντός ενός έτους ή περισσότερα από 2 επεισόδια μέσα σε χρονικό διάστημα ενός εξαμήνου, προκειμένου να θεωρηθούν υποτροπιάζουσες.

Οι λόγοι που μπορεί να ευθύνονται για την επανεμφάνιση μίας ουρολοίμωξης έγκεινται στην ελλιπή ανίχνευση των αιτιών που την προκάλεσαν ή στη μη επαρκή θεραπεία αυτής. Ένα ανίσχυρο ανοσοποιητικό σύστημα, επίσης, ενοχοποιείται σημαντικά, γιατί συνεπάγεται τη μη επαρκή ανταπόκριση του οργανισμού απέναντι σε οποιονδήποτε παθογόνο παράγοντα.

Αυτό που χαρακτηρίζει εν ολίγοις τις πολλαπλές υποτροπές είναι η παροδική υποχώρηση των συμπτωμάτων της ουρολοίμωξης, έπειτα από κάποια θεραπευτική αγωγή και η εκ νέου εμφάνιση τους, με πιο επίπονη συμπτωματολογία. Πρόκειται για μία πασιφανή ένδειξη εξασθένησης της φυσικής άμυνας του οργανισμού.

Εκμηδένιση του ενδεχομένου εμφάνισης Υποτροπιαζουσών Ουρολοιμώξεων

Την τελευταία δεκαετία, η Ιατρική τεχνολογία και γνώση έχει εξελιχθεί με γοργούς ρυθμούς, όσον αφορά στη Μοριακή διαγνωστική και στην εξατομικευμένη θεραπευτική προσέγγιση για την πρόληψη και αντιμετώπιση των γυναικολογικών λοιμώξεων, συμπεριλαμβανομένων και των ουρολοιμώξεων. Στα πλαίσια ενός ορθά δομημένου γυναικολογικού ιατρείου, χρειάζεται να διεξάγονται εξειδικευμένες και πλήρεις καλλιέργειες, καθώς και ειδικές εξετάσεις ως προς τη συνολική κατάσταση της υγείας της ασθενούς (τύπου Bio 4h).

Σε αυτό το σημείο έγκειται ο ρόλος της Αντιγηραντικής, Προληπτικής, Αναγεννητικής και Λειτουργικής Γυναικολογίας, η οποία, μέσω των κατάλληλων ελέγχων και της υψηλής τεχνολογίας, μπορεί να απεικονίσει τη συνολική κατάσταση του οργανισμού μας και του ανοσοποιητικού μας συστήματος και να μας πληροφορήσει για τα εφόδια που διαθέτει το σώμα μας, προκειμένου να αντιμετωπίσει επαρκώς το πρόβλημα των υποτροπιαζουσών ουρολοιμώξεων.

Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων, ο θεράπων ιατρός είναι σε θέση να εντοπίσει και να εξαλείψει στοχευμένα την ουρολοίμωξη, παρέχοντας μία οριστική λύση στο πρόβλημα, μέσα από τη στοιχειοθέτηση ενός θεραπευτικού πρωτοκόλλου, που συντείνει στην εκμηδένιση του ενδεχομένου υποτροπής στο μέλλον.

Πρόκειται για μία διττή στρατηγική. Αφενός, εξαλείφονται στοχευμένα οι παράγοντες που συνετέλεσαν στην εμφάνισης της ουρολοίμωξης κι αφετέρου η ασθενής καλύπτεται θεραπευτικά, ώστε να μην παρουσιαστούν ξανά υποτροπές.

Μέθοδοι Πρόληψης της Ουρολοίμωξης

• Σωστή υγιεινή
• Περιοδική λήψη αντιβίωσης, σύμφωνα με το πρωτόκολλο που θα εκπονήσει ο θεράπων ιατρός
• Αποφυγή της χρήσης διαφράγματος
• Χρήση λιπαντικού κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής
• Τακτική ούρηση και ειδικότερα ούρηση μετά τη σεξουαλική επαφή και πριν από τον ύπνο το βράδυ
• Κατανάλωση προβιοτικών και χυμού φραγκοστάφυλου
• Λήψη άφθονου νερού ημερησίως (3,5 λίτρα την ημέρα τουλάχιστον)
• Ορμονική αποκατάσταση σε γυναίκες που παρουσιάζουν ατροφία του κολπικού και ουροποιητικού επιθηλίου